Liturgie

Het openbare gebed van de Kerk staat bekend als de liturgie. Het is "tegelijkertijd het hoogtepunt waarnaar alle activiteiten van de Kerk zijn gericht, [en] de bron waaruit al haar kracht voortkomt" (Sacrosanctum Concilium, 10). Het middelpunt van de christelijke liturgie is de mis, de eucharistieviering waarin Christus werkelijk aanwezig is en zijn lichaam en bloed aan de individuele gelovige worden geschonken. Tijdens deze pelgrimstocht wandelt Christus met de discipelen en openbaart hij de mysteries van de Vader. Hij stelt hen in staat om, net als de discipelen van Emmaüs, te zeggen: "Blijf bij ons, want het is bijna avond en de dag is bijna voorbij" (Lucas 24:29).

De opening van de Heilige Deur is een bijzondere liturgische ritus. Vroeger, in niet-jubileumjaren, begon de paus symbolisch met het afbreken van het deel van de muur dat de Heilige Deur afsloot. Daarna braken metselaars de muur volledig af om de Heilige Deur vrij te maken. Sinds 1950 verloopt de ceremonie heel anders: de muur wordt van tevoren afgebroken en tijdens een zeer plechtige koorliturgie duwt de paus de deur van buitenaf open en wordt zo de eerste pelgrim die erdoorheen gaat. Dit feit, samen met andere liturgische uitingen die het Heilig Jaar kenmerken, herinnert ons eraan dat de jubileumbedevaart meer is dan een persoonlijk gebaar: het is de collectieve reis van het hele volk van God op weg naar het Koninkrijk.