Gwiazdy Hollywood odwiedzają Watykan: Cate Blanchett i Spike Lee spotykają się z papieżem

Papież: Kino to coś więcej niż ekran; budzi nadzieję

Mann postanowiła podążać za wezwaniem papieża, aby patrzeć w przyszłość z optymizmem: „Jesteśmy pełni nadziei i bardzo podekscytowani przyszłością kina” – wyjaśniła. Mimo że papież przemawiał po włosku, Mann powiedziała Vatican News, jak ogromne wrażenie wywarła na niej ta przemowa. „To było niesamowite” – stwierdziła, dodając, że po powrocie do domu przeczyta angielskie tłumaczenie przemowy.

Kościół i kino

To poczucie nadziei podzielał Kenneth Lonergan, amerykański dramaturg, scenarzysta i reżyser filmowy. Zwrócił uwagę, że chociaż nie jest chrześcijaninem, katolikiem ani osobą religijną, Kościół katolicki „od wielu setek lat jest jednym z największych promotorów sztuki”.

Lonergan pochwalił zainteresowanie papieża Leona włączeniem kina do tej tradycji sztuki. Twierdził, że świat bez sztuki, filmów, obrazów i muzyki „byłby dość smutnym światem”. W dzisiejszym świecie pełnym konfliktów i napięć społecznych sztuka – a w szczególności kino – może być źródłem nadziei. „Gdy tylko ludzie mają szansę na nadzieję, chwytają ją” – zauważył Lonergan.

Uznał, że „to wielki przywilej” być zaangażowanym w tworzenie filmów i pracę za kulisami, które mogą być świadectwem piękna, prawdy i nadziei dla ludzi poszukujących zarówno rozrywki, jak i sensu.

Nigdy zbyt daleko od domu

Pod koniec przemówienia papieża różni artyści mogli indywidualnie powitać go i, jeśli chcieli, wręczyć Ojcu Świętemu prezent.

Jeden ze specjalnych prezentów miał swoje korzenie w czasach studenckich papieża Leona w Stanach Zjednoczonych. Amerykański filmowiec Spike Lee, mieszkający w Brooklynie w Nowym Jorku, powitał go spersonalizowaną koszulką koszykarską New York Knicks. „Oto historia” – zaczął Lee – „Papież studiował w Villanova... a Knicks mieli trzech graczy z Villanova”.

Na koszulce z edycją miejską widnieje imię papieża Leona i numer 14 – jako przypomnienie jego związku z alma mater.

Kino daje głos tym, którzy go nie mają

Australijska aktorka i producentka filmowa Cate Blanchett również skorzystała z okazji, aby podarować papieżowi małą niebieską bransoletkę o pięknym znaczeniu. „Współpracuję z UNHCR, agencją ONZ ds. uchodźców” – wyjaśniła Blanchett, a bransoletka jest tym, co „nosi w geście solidarności z ludźmi, którzy zostali wysiedleni”.

Na początku tego roku Blanchett jako ambasadorka dobrej woli UNHCR uruchomiła fundusz Displacement Film Fund. Inicjatywa ta ma na celu wspieranie i finansowanie „twórczości filmowców wysiedlonych lub filmowców, którzy mają udokumentowane osiągnięcia w tworzeniu autentycznych opowieści o doświadczeniach osób wysiedlonych”.

Wraz z dyrektorką Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Rotterdamie, Vanją Kaludjercic, Blanchett zauważyła, że głosy tych filmowców-uchodźców „często są marginalizowane przez mainstream”. Dlatego zarówno Blanchett, jak i Kaludjercic podkreśliły znaczenie podzielenia się pracą tego funduszu z Ojcem Świętym.

„Niezwykle ważne jest, że Jego Świątobliwość otwiera przestrzeń do dialogu i wskazuje, jak ważne jest stworzenie przestrzeni dla historii tych, którzy często pozostają niesłyszani, oraz ludzi, którzy nie mają zbyt wielu możliwości, takich jak filmowcy wysiedleni” – podkreśliła Kaludjercic. Jej zdaniem ujawnia to wspólne wartości Funduszu Filmowego ds. Wysiedleń i Watykanu, które promują podstawowe prawa człowieka i godność każdej osoby.

Przymusowe wysiedlenie jest ważną kwestią humanitarną, przed którą stoi dziś nasz świat. UNHCR poinformowało, że na koniec czerwca 2025 r. około 117 milionów ludzi na całym świecie zostało przymusowo wysiedlonych ze swoich domów w wyniku prześladowań, konfliktów, przemocy, łamania praw człowieka lub „zdarzeń poważnie zakłócających porządek publiczny”.

Jest to kryzys, którego nie możemy i nie wolno nam ignorować. Dziś rano papież Leon podkreślił, że osoby związane ze światem kina nie mogą bać się „zmierzyć się z ranami świata. Przemoc, ubóstwo, wygnanie, samotność, uzależnienia i zapomniane wojny to kwestie, które należy dostrzegać i opowiadać”.

Blanchett opuściła przemówienie papieża z tym przesłaniem głęboko w sercu. „Mówił o łzach, których ludzie często nie są w stanie wylać w codziennym życiu, a które często pojawiają się w kinie”. Poczuła wezwanie Ojca Świętego, aby powrócić do „naszej codziennej pracy i inspirować oraz tworzyć przestrzenie” dialogu, które mogą rozpocząć się od opowieści o nadziei znalezionych w kinie.