Tijdens het reciteren van het Angelus zei de paus: "Alleen door de doden te gedenken kunnen we hoop blijven koesteren."

In zijn toespraak tot de gelovigen die zondag op het Sint-Pietersplein bijeen waren gekomen, stond paus Leo XIV stil bij de betekenis van de eerste dagen van november, wanneer de Kerk het hoogfeest van Allerheiligen en de herdenking van alle gelovige overledenen viert. De paus zei dat in deze dagen "de opstanding van de gekruisigde Jezus uit de dood licht werpt op het lot van ieder van ons".

Hij citeerde het Evangelie van Johannes en herinnerde aan de woorden van Jezus: "Dit is de wil van Hem die mij gezonden heeft, dat ik niets verlies van wat Hij mij gegeven heeft, maar het op de laatste dag opwek".

In zijn reflectie op deze woorden benadrukte de paus dat "het duidelijk is waar Gods zorg naar uitgaat", namelijk "dat niemand voor eeuwig verloren mag gaan en dat iedereen zijn eigen plaats moet hebben en zijn unieke schoonheid moet uitstralen".

Een gemeenschap die verschillen verenigt

Terugkijkend op de viering van Allerheiligen de dag ervoor, beschreef paus Leo deze als "een gemeenschap van verschillen die, om zo te zeggen, Gods leven uitbreidt naar al zijn dochters en zonen die daarin willen delen". Elk mens, zei hij, draagt een verlangen naar "erkenning, aandacht en vreugde" in zich. Onder verwijzing naarSpe Salvi van paus BenedictusXVI voegde hij eraan toe dat de uitdrukking "eeuwig leven" een naam geeft aan dit verlangen. "Niet een opeenvolging van tijd zonder einde", voegde hij eraan toe, "maar zo ondergedompeld zijn in een oceaan van oneindige liefde dat tijd, voor en na, niet langer bestaan."

"Deze volheid van leven en vreugde in Christus", vervolgde paus Leo, "is wat we met heel ons wezen hopen en verwachten."

Herinnering aan hen die ons zijn voorgegaan

De Heilige Vader ging vervolgens over op de herdenking van alle zielen, die op die dag werd gevierd, en merkte op dat "telkens wanneer de dood definitief een stem, een gezicht of een hele wereld lijkt weg te nemen, we innerlijk Gods zorg begrijpen dat niemand verloren gaat. In feite is elke persoon een hele wereld."

Hij stond stil bij het belang van herinnering, die hij "zo kostbaar en toch zo kwetsbaar" noemde. Zonder de herinnering aan Jezus – "aan zijn leven, dood en verrijzenis" – zei hij, "dreigt de immense schat van het dagelijks leven in de vergetelheid te raken". Maar in Christus, zo vervolgde hij, "blijven zelfs degenen die niemand zich herinnert, of die de geschiedenis lijkt te hebben uitgewist, altijd hun oneindige waardigheid behouden".

Een hoop die vooruitkijkt

Paus Leo herinnerde de verzamelde gelovigen er vervolgens aan dat christenen de overledenen altijd hebben herdacht in de eucharistie, “door te vragen dat hun dierbaren worden herdacht in het eucharistisch gebed”. Hieruit, zei hij, “ontstaat de hoop dat niemand verloren gaat”.

Hij nodigde de gelovigen uit om bezoeken aan begraafplaatsen te laten uitgroeien tot momenten van "stilte die de drukte van het leven onderbreekt", en spoorde hen aan om te gedenken en in hoop te wachten. "Zoals we in de geloofsbelijdenis zeggen: 'Ik verwacht de opstanding van de doden en het leven van de komende wereld'."

"Laten we daarom de toekomst gedenken", concludeerde paus Leo, "want we zijn niet opgesloten in het verleden of in sentimentele tranen van nostalgie. We zijn ook niet opgesloten in het heden, als in een graf."